EVEN EEN VISGRAAT LEGGEN IN PERU
Vorige week kwam ik terug van een weekje visgraat leggen in Peru. Ik ben er twee weken gebleven, want het land was te mooi om niet wat langer te genieten van de indrukwekkende natuur, de bijzondere cultuur, het eten – cavia! – en de mensen. Genoten heb ik zeker, me verbaast ook. En ik ben van één ding overtuigd: mijn gastheren ook. Die Europeanen met hun haastwerk…
Hoe kwam ik nou in Peru terecht? Die vraag heb ik al zo vaak gekregen, laat ik dat eerst uitleggen. Hakwood, onze vaste leverancier van topvloeren levert wereldwijd vloeren met garantie. Wij leggen voor hen onder meer vloeren van internationale hotel- en winkelketens door Europa. Zo ook dit project in Lima, waar de opdrachtgever een visgraatvloer wilde, maar er lokaal niemand was die ook maar een flauw idee had waar te beginnen.
Dat bedoel ik overigens letterlijk: geen idee waar te beginnen. Bij een visgraatvloer komt voor ons alles aan op nauwkeurig zaagwerk en vooral: de eerste baan. Ligt die niet goed, vergeet het dan maar: fouten groeien exponentieel en je wilt het niet over doen! Probeer dat maar eens uit te leggen aan een – overigens zeer vakbekwaam – vloerenlegger die heel zijn leven anders heeft gewerkt. Want anders werken? Nou, dat doen ze zeker!
Juist bij een visgraatvloer willen wij zo snel en efficiënt mogelijk werken, want tijd is geld, zeker op een arbeidsintensieve vloer. En dan sta je ineens in een land waar professionele apparatuur onbetaalbaar of nauwelijks verkrijgbaar is. Manuren aan de andere kant kosten niets. Dan neem je dus je tijd. En overleg je nog een keer over de beste aanpak voor deze ruimte, en nog een keer, en welja, nog een keer. Net zolang totdat je weet wat werkt.
Begrijp me goed, ik zeg niet dat het geen vakmensen zijn. Integendeel! Ik heb nog nooit een visgraatvloer mogen leggen op zulke waanzinnig vlakke ondervloeren en rechte muren, en met zo weinig mensen in dezelfde ruimte. Daar kunnen wij in Europa nog wat van leren: bij ons leveren voorgangers noodgedwongen haastwerk en staan we met een grote hoeveelheid disciplines tegelijk te werken – met als gevolg stukgelopen of ongelijke vloeren. Heel eerlijk: als er al iemand een concessie doet aan kwaliteit zijn wij het in Europa!
De keerzijde is het gebrek aan professioneel materieel. Nauwkeurig zaagwerk betekent bij ons duidelijk wat anders dan daar. Wij denken aan een op de mm af te stellen zaag, die met één zaagsnede zorgt dat alles precies past. Niet in Peru. Ik heb met open mond staan kijken hoe de planken met een cirkelzaag zonder geleider of antisplinter-strip werden afgezaagd. Hoe verstek zagen met de decoupeerzaag ging om vervolgens 10 minuten met de hand bij te schaven.
Tijdsdruk? Welnee. Een visgraatvloer leggen in deze ruimte zou bij ons in een goede week gebeurd zou zijn. Nu was na een week misschien een tiende af. En waarom maakte ik me druk over de extreme luchtvochtigheid – in een woning waar de ruiten nog lang niet allemaal geïnstalleerd waren (!) Ach, ramen zijn in Lima niet nodig, het regent toch nooit. En als het regent, waait het van de goede kant.
Slechte kant, goede kant: het was een verrijkende ervaring mijn eigen vakmanschap eens van een heel andere kant te bekijken!
Bart
Lees ook mijn eerdere blogs: trend: reclaimed oud hout & trend 2016: patroontegels in parket
