‘Bart, ik snap niet hoe je het volhoudt.’ Tja, ik zelf soms ook niet. De werkdagen en werkweken die ik maak liegen er niet om. Ik wil overal tegelijk zijn in een bedrijf dat keihard groeit en ik wil ook iedereen in dat bedrijf nog voldoende aandacht geven. Nog afgezien van de tijd die ik reserveer voor klanten, die terecht mijn eerste aandacht opeisen. Dat kost allemaal energie, maar gek genoeg krijg ik er ook energie van. Door het vertrouwen dat al die mensen hebben in ons bedrijf!
Als ondernemer is het vinden van de balans tussen werk en privé altijd een uitdaging. Toch ging me dat – denk ik zelf tenminste – nog redelijk goed af voordat Van den Dongen uitbreidde richting interieurbouw. Of een stukje daarvoor nog. De periode voorafgaand aan de beslissing om het door te zetten, waren achteraf ook behoorlijk intensief. Ik wilde zelf het vak leren in de praktijk, zat avond na avond te rekenen en had daarnaast ook nog de nodige afspraken met banken en adviseurs. En dat allemaal naast de normale parketopdrachten en projecten die gewoon moesten doorlopen.
“Ik heb het te danken aan een fantastisch
team dat we staan waar we nu staan en
niet één keer kopje onder zijn gegaan.”
Dat vond ik toen pittig, maar het was in alle eerlijkheid nog niets met wat er gebeurde na het doorhakken van de knoop. Vanaf het moment dat de machines waren aangeschaft, de werkplaats ingericht en de mensen aangenomen, kwam alles in een stroomversnelling terecht. Nee, erger… een wildwaterbaan! Ik heb het echt te danken aan een fantastisch team dat we dat we nu staan waar we staan en niet één keer kopje onder zijn gegaan. Het was samen leren, samen fouten maken en oplossen. Samen zoeken naar onze eigen stroming, en we gaan nu heel hard in de goede richting.
En tja, dat gaat dus niet vanzelf. Dat kost energie, en niet te vergeten ook veel tijd. Je wilt overal tegelijk zijn, met iedereen meedenken en meehelpen waar de werkdruk het hoogst is. En dan baal je er regelmatig van dat het je niet lukt om alles evenveel aandacht te geven. Maar als ik nu terugkijk op het afgelopen jaar, is dat niet het gevoel dat overheerst. Dan zie ik opdrachten die mooier en groter waren dan ik had durven hopen. Dan zie ik het vertrouwen dat klanten hebben uitgesproken, een team dat mij het vertrouwen gaf dat we het samen waar gingen maken.
Ik krijg daar in elk geval genoeg energie van om het nog wel een tijdje vol te houden op deze manier. Zonder de luxe van vrije avonden en vrije weekenden, het zij zo. Gelukkig word ik volledig gesteund door mijn thuisfront, die het begrijpen en de ruimte geven om mijn droom neer te zetten. Dus ik snap het eigenlijk wel. Hoe kun je van zoveel vertrouwen nou geen energie krijgen?
Bart